"bence..."

alınız ithamlarınızı efendim.

vardır bir sebebi elbet.

anlamaya çalışmayınız,zaten anlayamayacaklarınızı.

öylesine alışmışsınız ki uydurduklarınızı benimsemeye.

beni de herkesten biri zannetmeyiniz.

sonra kalkıp öğütler vermeye çalışıyorsunuz.

aptal mıyım ben!?

evet,önce görmem gerek.

öğrenmeliyim.

ama bana anlatmanıza gerek yok.

pek ala görebilirim,

hem de sizlerden daha iyi.

dolayısıyla ezberlerimi uygulamayı daha iyi beceririm pek çoklarınızdan.

bana acımayınız efendim.

durup kendinize bakar mısınız evvel?

şu üstünüze başınıza bakınız hele.

her yanınız kir,toz,çamur.

hem de çıkmayan cinsinden.

canınız yanar epeyce,

belki üst deriniz soyulur da öyle çıkar onca iz.

baki kalacaklar da cabası.

hah!

ne oldu?

ilk mi bu?dönüpte üstünüze bakmak.

ne oldu?

pür-ü pak mı geldin size?

yok efendim estağfirullah!

sizlerden temizi yok,bilirim.

kapatınız aralanmış ağzınızı.

zaten ne vakit homurdansanız ve ben de boş bulunup anlamaya çalışsam

başıma bir çorap örülüverdi.

hı hı,evet!bir kez daha sonuna kadar haklısınız,tabi efendim,tabi!

suç sizlere kulak asan şu insan müsvettelerinde!

siz ne söylemişsinizdir kim bilir?o neler neler etmiştir.

anlıyorum hazretleri.yüce ruhunuzdan küçücük bir parça bile ağır gelmiştir.

ah zavallı insancıklar!

kadir kıymetbilmezler,laftan anlamazlar!

...

..

.

hadi oradan sefil!

ne zannediyorsun kendini!

sana mı kalmış,

haddine mi düşmüş!

hür iradene laf ettirmezsin değil mi!

ne yaşıyorsun!

harfiyen sayarım.

ezbersin azizim,ezber!

en basit cümlesin,

akılda kalırlığı en yüksek seviyeden.

attığın adım senin mi!

tuttuğun el,öptüğün dudak.

ait değilsin,var bile değilsin!

kalkıp anladığın,

yediğin bitirdiğin,

küçümsediğin hayatta bana yol göstereceksin!

hadi oradan!

bakmıyorsun bile,göremiyorsun.

karanlıkta değil,beyaz körlük seninkisi.

dursana bir saniye.

duysana.

tatsana.

dokun,duyumsa.

ah zavallım,seninkisi

bambaşka bir kandırmaca.

ama en fenası.

iki ayak üstünde durmak sanar insanlığı,hayvanlar.

ne farkın var yerde gezenden.

farkına var güzelim,

başkalarının hayatları yok.

çünkü kimse yaşamıyor,yaşayamıyor "hayat"ı

sözcüklerin efendisi,

doğanın hakimi,

iyiliğin muzaffer bekçisi değilsin.

hiç farkımız yok,yerde gezenden...

sen bana öğüt verme en iyisi,

farkedersin belki bir gün.

yok,hayır ısrar etmiyorum,

ben sen değilim çünkü.