SADECE

Birakin kardesim; kadinlar gunu diye ovgu yagdirmayin.

Onden kapimi acmayin, ben de acabiliyorken.

Sandalyemi cekmeyin oturayim diye, ben cekebiliyorken.

Sadece bana bakarken, sizden farkli organlarima degil, “bana” bakin.

Ise alirken disima degil aklima bakin.

Beni yargilarken “Bir kadindan bunu beklemezdim!” ya da “Bir kadindan da ancak bu beklenirdi!” diye onyargida bulunmayin; benden bir sey beklemeyin beni taniyana kadar.

Sirtimdan sopayi eksik edin. Birakin kac cocuk doguracagimi biraz ben de belirleyebileyim.

Birakin beni namusunuz diye adlandirip sonra oldurmeyi; tecavuzlere goz yummayin sadece.

Korkutmayin beni; asagilamayin, korumayin da, korunmaya ihtiyacim olmayacak bir dunyayi istememi anlayin sadece. Onumde, arkamda degil; yanimda olun.

Tabi ki ayni degiliz ama beni zavalli, aciz, farkli bir hayvan turuymusum gibi degil de, sadece bazen sizden daha da guclu bazen de daha zayif olabilen, sizden farkli bir insan olarak kabul edin.

Beni ayirmayin, sadece insan olarak gorun. Cunku ben ustunlugun, pozitif ayrimciligin degil, sadece esitligin ozlemindeyim…