TAKIBANA STUDIOS ASKINA: BIR 2010 YAZISI

Yer: Orlando Universal Studios, Florida
Daha Ayrintili Yer: Minyatur San Fransisco Sokaginin Gol Kenarindaki Cop Konteynirinin Yamuk Yumuk Duran Kapagi
Tarih: 2009'un son anlari ve 2010'un Ilk yarim Saati...

Kelle basi ortalama yuz elli dolar, dedim; kelle sayisi ise sadece su anda elli binden cok, gun boyu ise yuz elli bin etmistir. Hakliydim da. Uzunca kuyruklarda bekleyip alti bucuk dolara alinabilen biralardan birini yavas yavas icmis, hani tesir etmez ya, gelenek bozulmasin da icelim demisim.
Kelleler Ortasinda kocaman bes tane balon sira sira dizilmis golun etrafinda deli bir kalabalik yaratmis ve birden isiklarin en yaratici sekilde isildadigi cag otesi teknoloji ile donanmis parkin tum isiklari sondup o kocaman toplarin durma nedenleri ortaya cikti, uzerlerine yansiyan geri sayima elli bin kisinin sesi eslik etti ve sifir denilince anladim ki, kelleler belli ki harika bir seyi izlememi engelleyecek; hemen onumde masumca ve biraz da yamukca duran cop konteynirina varolageldiginden bu yana yapilmayan muameleyi reva gorup at biner gibi bindim uzerine; kimsenin o sirada cop konteynirina binen birini takmayacagindan emindim. Biner binmez geri sayimin bitisini izleyen gorkemli havai fisek gosterisi ve yani sira o koca man toplarin uzerinde Scarface'in son sahnesinde, o son harika replikle Al Pacino belirdi; ses ve goruntu ve yanaklarim resimdeki gibi gerildi, tam otuz bes dakika, en eskisinden en yenisine universal'in parmagi bulunan tum buyuk filmlerden can alici sahneler ve simdi sevmedigimiz vali Arnold'un "Astalavista baby"si gibi hafizalarimizdan silemedigimiz olcude onemli sahnelerden sonra cilgin havai fisek ve isik gosterileri; etrafta cigliklar, hayranca izlemeler ve altimda her an dusme ve beni dusurme tehlikesiyle oynasan masum cop konteyniri kapagi.
Gozlerimi kirpamiyordum, agzimi kapatamiyordum; alan derinligiyle ayri bir sahane gorunen, uc buyuk topa odaklanmis "Bira daha!" diyordum, o sirada "Bir daha cal Sam!" diye bagiriyor Humprey Bogart Casablanca'da ve fisekler gogun yerini aliyor, Gelecege Donus'un o harika profesorun sapkasini cikarip el salladigi sahneyi izlerken Isik Universal Park'ta korunan hemen arkamda duran Gelecege Donusteki zaman MAkinasi'na(o gumus unutulmaz araba) toplaniyor; arabadan ses cikiyor, zamanda yolculuk yapiyoruz, sinemayi tekrar seviyorum. Kahrolsun kapitalizm diyorum, evet, kahrolsun kahrolsun ama onun da iste 'unexpected but wonderful consequences' tabir ettigimiz karsimizdaki sonucundan kendimi alamiyorum; cop konteynirindan inip tam olarak resimde gordugunuz, kapitalizmin vaveylasina direnen tek emekci figure, bana o muhtesem gosteriyi izleten yoldasim cop konteynirina sariliyorum; guzel gonler gorecegiz konteynir, diyorum gunesli gunler.... Ve cop konteynirinin ici biraz cop dolu kulagina fisildiyorum: Bir gun elbette, bir gun elbette Takibana seni buradan alacak, cok dah guzel bir yeni yil gosterisinde seni bu elli bin kisinin ilgi odagi da yapacak; Universal neymis ki konteynir diyorum; biz Takibanayiz!!! Cop konteyniri, o andan sonra nedense ona Ramiz adini takiyorum, yani Ramiz umut gozyaslarini tutamiyor, arkamdaki Irlandalinin bogurtusu bana bu gozyaslarinin baska bir sey olabilecegini dusundurtuyor ama hayir diyorum; ben hayallerimler buradayim ve hayallerimizle kuracagiz esitlikci, barisci yeni studyoyu; Takibana Studios'u, hem de olmasi gereken yerde, Kucukdalyan'da kuracagiz diyorum; belediye sit alani sorununu cozecek ve Han, uc kat daha buyuk topu yerlestirecegimiz yer olacak diyorum; dostlar, kendimi tutamiyorum; inancla, umutla, tutkuyla: Viva TAKIBANA!!!!!